Episode 1
Хусог: Өнөөдөр нэг охин шилжиж ирж байгаа гэсэн.
Шюга: Тэгээд? ▪︎үл тоосон маягтай▪︎
Хусог: Юуны чинь тэгээд хэрвээ тэр охин хөөрхөн байвал дараагын байгаа болгы.
Жонгүг: Харж байж л болы.
Жимин: Тийм шүү царай чгүй, бие чгүй юм байвал яах юм.
Жин: Хөөе нээрээ нөгөөдхөө. ▪︎Намжүүн рүү харах▪︎
Намжүүн: Сургуулийн орчинд болно гэжү?
Жин: Ямар хамаатайн хурдал хурдал, завсарлагаанаар амжуулы.
Намжүүн өмднийхөө халааснаас нэг хайрцаг тамхи гарган бусдадаа нэг нэг ширхэгийг өгөв. Бүгд тамхиа татаад талдаа орж байхад сургуулийн хонх дуугарав.
Тэхён: Новш гэж дуусах гэж байхад.
Бүгд тал татсан тамхиа газар хаян улайссан цогон дээр нь гишгиж унтраагаад анги руугаа гүйцгээв.
Хожигдсон хэдий ч багшийн зөвшөөрлийг үл аван хэнэгчгүй орж ирэх 7 залуу.
Бүх охидийн гэлтгүй хөвгүүдийн нүдийг хужирласан 7 царайлаг залуус явсаар хамгийн хойно очин сууцгаана.
Энэ залуусыг нүд цавчилгүй харах пормныхоо цамцны товчийг товчлоогүй юбкаа банзал мэт тайрсан охин:
Новш гэж тэд үнэхээр халуухан харагдаж байна. Би бараг норчихшиг боллоо.
Саяны охиноос ялгагдхааргүй нүүрэндээ шавар түрхсэн охин: Ялгаагүй ээ тэд үнэхээр тачаангүй харагдаж байна, надтай ганц шөнийг ч болтугай өнгөрөөдөг болоосой.
Нилээн захирангуй: Амаа хамхицгаа тэд минийх.
Нилээн чанга хэлсэн болохоор анги даяаараа сонссон тул
Багш: Сүминаа чимээгээ.
Хаалга тогших
Багш надруу хараад аан нөгөө шинэ сурагч уу?
Би: Тиймээ.
Багш: Ороод ир. Манай ангид шилжиж ирж байгаа сурагч өөрийгөө танилцуулаарай.
Би: С-сайн байцгаануу намайг Сон Рүби гэдэг. Цаашдаа тусалж дэмжиж байгаарай.
Миний харагдах байдал бол зузаан арамтай харааны шил зүүсэн пормоо дүрмээр нь өмссөн нүүрэндээ үргэлж инээмсэглэл тодруулсан хархад л хөдөөний ноомой харагдахаар байв.
Багш хүссэн газраа суу гэсэн болохоор хамгийн араасаа 2 дахь эгнээнд суулаа. Эхний өдөр дажгүй өнгөрсөөн.
~~~
Намжүүн: She looks like ugly🤮
Тэхён: Би лав тэр тоглоомноос гарлаа
Хусог: Тийм зүйл байхгүй ээ хөзөр тоглоод хожигдсон нь
Жонгүг: За яахав хожигдохгүй байхад л болох юм байна.
~~~
Бёл: Чи минь юу өмсчхөө вэ? Ёстой заваан харагдаж байна худлаа огих.
Би: Харин ч сайхан байна, тэд нарийн намайг харах харц ааах, чи харсан ч болоосой бүгд намайг өрөвдсөн бишүүрхсэн харц.
Бёл: Тэнэг амьтан. Ерн яах гэж шилжиж, ийм хачин хувцлаад байгаа юм арай нөгөө чанёолоос болоод ингээд байгаам биш биз.
Би: Мэдэхгүй ээ? Чихээ дарах
Бёл: Ганц найзаасаа юю нуугаал чи их сэжигтэй байна шүү.
Би: Зсс чи л өөрөө сэжигтэй, чи манайхаас явлдаа аав ээж чинь залгаад бөөн юм болж байна.
Бёл: Гүэ наад 2 чинь намайг харахгүй л бол сайхан байна гэсэн.
Би: Тэнэг амьтан 7н хоногийн дараа болох үдэшлэгт явах гээд л ингээд байгаа биздээ, би аав ээжид чинь манайд байгаа гээд хэлчихсэн жолоочоо явуулы гэсэн.
Бёл: Ааш яах гэж хэлж байгаа юм. Би чамтай дахиж харьцахгүй зааюуу мангар хэлээ гаргах.
Намайг хариу хэлхээс нь өмнө бёл ийг жолооч ах нар нь аваад явсан.
Миний талаар гэвэл саяны тэнэг ганц найзтай, халамжтай аав ээжтэй айлийн ганц охин.
~~~
Жин: Цаана чинь явж байна.
Тэхён: Ааааа чадахгүйнээ. Яаж ийм охинтой үерхэх юмбээ? Гуйя өөр зүйл хийе тэгэх үү?
Би яг хажуугаар нь зөрөөд анги руугаа явж байх үед жонгүг тэхёнийг надруу түлхэн бид 2 давхралдан унацгаав. Тэнд байсан бүх хүмүүс инээж шоолно. Би түрэгхэн босож зогсоод бага зэрэг инээмсэглэнгээ доошоо бөхийн уучлалт гуйв. Нөгөө найзууд нь ирснээ "замаа харж яваач сохор юму манай найзыг эвгүй байдалд оруулаад"
Би бөхөлзөн "намайг ганц удаа уучлаач би ёсгүй авир гаргалаа"
Тэхён: Алдаагаа мэдэж байгаа бол хичээл тараад гэмээ цайруул намайг мөрлөн анги руу алхлаа.
Би ёжтой инээн хойноос нь нүд чавчилгүй харан зогссоор бараа нь алга болход анги руугаа хурдаллаа.
Тэхён дэвтрээ над руу шидээд хичээл хий сая унахдаа гараа гэмтээчихсэн бололтой гараа барьж үзэх.
Би юу ч дугаралгүй хичээлээ хийв.
Цайны цаг болж дэвтэр номоо шургуулгандаа хийгээд цайны газарт ороод хоолоо идэж суутал тэхён ууралсаар миний өмнөөс дэвтрээ шидэв. Би ч нөгөө л нэг инээмсэглэлээрээ түүн рүү хархад.
Тэхён: Би тийм инээдтэй байна уу?
Би: Үгүйдээ би үргэлж инээмсэглэдэг юм л даа.
Тэхён: Хичээл хий гэж дэвтэр өгж байхад яагаад ганц ч цэг тавиагүй байгаа юм.
Би: Би яагаад хийх ёстой юм.
Тэхён: Гэмээ цайруул өглөө яаснаа мартчихаа юу?
Би: Чи хэлэхдээ хичээл тараад гэмээ цайруул гэсэн.
Тэхён: Чи үнэхээр дургүй хүргэж ханахгүй юмаа хөдөөний охин минь.
Энэ үгийг сонсоод инээхэд.
Тэхён: Юундаа инээгээв.
Би: Оамм харин арчаагүй зүйлс сонсхоороо инээдэг зуршилтайм л даа. Уучлаарай?
Тэхён: Аятайхан хандия гэхээр бөгс өгхиймаа чи одооноос сайнаа үзэхгүй гэж мэдээрэй.
Би: Дахин шоолох маягийн инээгээд "за" гэж хариулхад тэр улам л уурлаад яваад өглөө.
