ӨНГРӨӨГҮЙ
2027.09.01
<-Өглөөний 9н цаг->
~Хэн нэгний талаас~
Мөр давсан бор үстэй, яагаавтар нүдний шилтэй, даруухан төрхтэй охин. Ном зохиол дээрээс уншиж байснаас амьдрал дээр оршин байдаг гэж мэдсэнгүй. Хичээлийн шинэ жилээ нөхцөөн бусдаас зайдуухан навчисаар тоглон алхана. Алхаж үсрэх тоолонд нь нэг мөртэй цүнх нь хааяа хааяахан банзалийг сөхөнө. Тэр бусад үеийнхэнийгээ бодвол жижигхэн хөхтэй юм. Түүний нүдний харц, инээхэд нь гарч буй туулайнх гэмээр шүд...
Хараал ид үнхээр хөөрхөн юм.!
Бас халуухан....
Уйлаад байна уу даа??! Ойртвол айх л байхдаа. Ийм өдөр уйлаад л.
<Түг түг түг>
Би солиорчихсон бололтой.
~Хэн нэгэний талаас~
Намрын навчис газраар хөглөрчихсөн. Дээгүүр нь болгоомжтойгоор дуугарган алхална. 1 алхам... навчисын шархирах чимээ....
2 алхам... гунигтай бодол...
3 алхам... нулимас...
Яагаад одоо болтол бага багаар уучилсаар байгаа ч сэтгэл минь өвдсөн хэвээр л байна вэ? Цаг хугацаа идгээхдээ намайг алгасаад явчих вуу?
Гэхдээ би ердөө л хүүхэд байсан. Байгаа
2026.06.07
Фэрия гэх охин бол Солонгосын алдарт урлагийн коллежийн 9р ангийн сурагч.14н настай охин авьяаслагийн дээр царай зүс сайтай. Хатуу гэр бүлийн ганц охин тул хүнтэй яриа өрнүүлэх, яаж зөв харьцах ёстойгоо үл мэднэ .Түүний гэр бүл баян чинээлэг байсан ч уналтад орж хэцүүхэн болсон. Энэ бол Мэри охины тухай зухас дуулгах түүх.
Тэрээр өнөөдөр бүхий л өдрөөс жаргалтай харагдана. Үнхээр хичээсэн улсын шалгалтандаа хамгийн өндөр оноог нь авчихсан. Олон цагийн шалгалттай байсан тул аавынх байнга авж явдаг 16, 17 цаг аль хэдийн өнгөрчихсөн тул шиврээ бороонд цайвар бор төрхөндөө хөнгөхөн инээмсэгэлсээр л.
Түүнд бороонд норсон гэж загнуулах бяцхан айдас төрсөн ч харин ч эсэргээрээ өндөр оноо авсандаа магтуулах биз хэмээн бодно...
Гэхдээ аав нь санаа зовсондоо одоо залгах биз.
Түүний хажуудаа туулайн зүүлттэй хар хуучинсаг утас
дринг дринг~~~
"Байна уу?
Аав: ЧИ МУУ ХУЛГАЙЧ ГЭР ОРОНДОО ИРЭХГҮЙ ХААГУУР ДЭМИЙ ТЭНЭЭД БАЙГААН?!??
: шалгалтын дүн сая гарлаа тэгээд шууд гэр лүүгээ явж байна.
Аав:АЙН?? ХААНА БАЙГААН?.
: одоо дөнгөж 6 болж байна шдээ. бараг гэр лүү орлоо.
Аав:ЮУ ГЭЭД олон долоон тайлбар тавьдаг болчихсон юм?! Алъя шүү чамайг"
Охин утасаа тасаллаа. Мэдээж тэрээр таслаагүй бол дээд өнгөөр ярих байсан. Магадгүй ярихаас айсан. Энэ ярианы дараа тэрээр айдасд автаж гэр лүүгээ гүйж байв.
Тэрээр гэртээ ороход гэрт нь хэн ч алга... норсон хүрэмээ мэдэгдүүлэхгүйн тулд эргүүлж харуулан өлгөөд цүнх гутлаа үүдэндээ орхиод бие засахаар 00-ын өрөө рүү оров.
Дараа нь аав нь орж ирэх дуулдаж бие засах өрөөний чийдэнгийн асаагуурийн мөн хаалганы тачигнах чимээ...
Охин аавыгаа ингэж уурласанд гайхан түүний асуултанд нь хариулахын зэрэгцээ сая түрүүнээс хойш таслаж болохгүй байгаа утсаа оролдоно. Түүний догшин байдалд цочирдсондоо хаалганаас холдож харин хойно байрлах ванн руу ойртоно.
Хаалганы түгжээ эвдрэх чимээ...
Чанга орилоон...
Яагаад гэдгийг нь ойлгохгүй бяцхан охинд ахадсан үгс, цохилт...
Шалтгаан нь .. оройтсон, тасалсан утас, түгжсэн хаалга...
Аав нь 00-оос гарчээ. Түүний уур намжсан бололтой.Цоожлоё гэсэн ч бас л цоожгүй өрөөндөө орон утсаар ярьж байсан охиноос ": Ч-ччи сонс-сон уУ?!
##: Бурхан минь сая юу болчихвоо?
: У-Уучлаарай ийм юм сонсгосон-д (уйлсаар л)
##: заазза..." Фэриягийн эрүүл ухаан нь орхин явжээ.
. Юу юунаас илүүтэйгээр ичэж байна.
Гэнэт хаалга онгойх чимээ.
Утсаа хурдхан шиг хойш шидлээ. Квон ахиад л уурлаж... цохиж...
Энэ удаа шалтгаан нь уйлсан, өөрийг нь ойлгоогүй, бас л охины тайлбар.
"Яг энэ үед аавынхаа дэмий үгсийг сонсохдоо анх удаа түүн рүү үзэн ядаж харсан." Тэрээр юу ч хэлж чадахгүй. Хэлвэл өвдөлт. Хариулавал өвдөлт. Зүгээр л аав нь юу ч асуусан уучлаарай л гэх хариулт зөв мэт.
Тэрээр охины өрөөнөөс гарлаа.
Бусад ч бас ийм зүйл мэдэрдэг боловуу?Уйлаад л. Уйлаад л. Нулимсан далайд сэлээд л. Тэр шидэгдсэн утсаа эвлүүлж ангийн найз руугаа залгав. Тэр уйлсаар ийм зүйл дахин сонгосонд уйлсаар уучлалт хүслээ."Ингэж их хичээсний минь хариу нь эрт ирээгүй цаг, шагнал нь өвдөлт, магтаал нь хатуу үгс л байсан байна. Болдог бол өөрийгөө эсвэл гэр бүлийг минь зовоох энэ хүнийг алмаар байна."
Хөлийн ойртох чимээ...
Охин энэ удаа нулимсаа сайн гэгч нь арчлаа.
Ингээд сэтгэл нь шархалсан охины хажууд аав нь 5 хан минутын дараа ирж. : "юун даа уйлаад байгаа юм бэ?, наашаа хардаа..." охинд түүн рүү харах, түүнтэй байх, уучлах өчүүхэн ч хүсэл байсангүй. Гэвч түүн рүү харахгүй бол дахиад л өвдөх биз хэмээн дотроо бодоод нүүрээ түүн рүү эргүүллээ. Аав нь юу ч болоогүй юм шиг охиноосоо дүнгийг нь эелдэг өнгөөр асуув. Тэрээр дүнгээ хэлэхэд "ийм бага уу ?" охин энэ үед нулимсаа нүдээрээ гаргахгүйн тулд сэтгэл рүүгээ урсгав.
"Охин : би хамгийн өндөр оноог авсан"
"Аав : Уучлаарай" гээд духан дээр үнсэв... Охиныг үнхээр гайхшруулсан зүйл нь тэр саяны ууртай хөмсөгөө зангидсан нэгэн биш маш тайван нэгэн шиг харагдав. Эцэг нь өрөөнөөс гарч охин чимээгүйхэн уйлсаар үлдэв...
Түүнийг хэн нэгэн тайтгаруулах хэрэгтэй. Тэр энэ байдлаар удвал сэтгэл гутралд орж, сэтгэл санаанд нь нөлөөлнө. Гэвч түүнтэй ярилцахыг хүссэн хүн өөрөө л байв.
~одоо~
2027.09.01
<-Өдрийн 1 цаг->
Би: бурхан минь! Би иймэрхүү зүйл бодож гуниглаж болохгүй. Хичээлийн эхний өдрөөс л дахиж бодоод хха. Хэтэрхий сул дорой байна. Хэдэн ч цаг болчихов. Юу ч болсон миний л аав... өнгөрсөн явдал.
хэмээн нулимсаа арчаад гэрийн зүг алхаж байна. Түүнд такси барих, автобусанд суух мөнгө өгдөг ч алхахыг л хүснэ.
Хэзээнээс миний харахыг хүссэн нэгэн ирээгүй тул өглөөний турш хотоор алхана.
Харих замд байдаг хамгийн дуртай хэсгээрээ алхалж байхдаа тэрээр түүнийг тоохгүй байгаа хөвгүүнийг бодно.
///Монголоор бол Сүхбаатарын талбайтай адилхан газар. Их хүнтэй ч биш, бага хүнтэй ч биш. /// Хүмүүсийн хэлсэнээр би үнхээр гунигтай, эмо гэгч нь бололтой.
Яг энэ мөчид үл мэдэх эрийн хуруу мөрөн дээр нь товших мэдрэгдэв. Айсандаа хэдэн алхам холдсоны дараа эргэж хартал хаа нэгтээ харсан царай. Энэ эрийн царайлаг байдал болон энгэр гараар нь бүрхэх шивээснүүд надад муу хүнийг санагдуулна. Би энэ хүнтэй дахин таарвал илүү болгоомжтой байх хэрэгтэй. Манай сургууль ч билүү? Юутай ч түүний байгаа байдалыг марталгүйгээр тэмдэглэх хэрэгтэй. Эсвэл сайн хүн юм байсан юм боловуу?? Мэдэх юм алга гэртээ харих минь.!
Байз даа!
Ваааат а фаааак?
Хэн нэгэн намайг зүүдэлж байна гэж хэлээч! Үгүй ээ бодит байдал гэж хэлээч! Бурхан минь!!! Тэр ойртож байна.
Жонгүг: Банзал чинь сөхөгдчихөж (банзал доошлуулах)
////хаая сайн байцгаана уу? Шинэхэн хаягаа нээсэн зохиолч Sunnie байнаа.😇 Бас энэ зохиол маань юу юунаас илүү таалагдана гэдэгт маш итгэлтэй байна ххэ.😳 Юутай ч вотэ, сэтгэгдэл сайн байвал үргэлжлүүлэн бичэх болноо.🙆🏻♀️🙆🏻♀️ Бас зохиолыг минь уншихдаа гол дүрд нь төсөөлж унших биш🙅♀️ жинхэнэ бодит байдал дээрээс энэ үйл явдалын гэрч болж байна гэж төсөөлөөрэй🕵️♀️🕵️♂️. Яг л 3 дагч бие шиг.👥👤 . Мөн фонтны хэмжээг хамгийн бага дээр эсвэл дараачийнх дээр нь уншвал их ойлгомжтой байлаг шүү! 👩🏫📄📖. хэрвээ хүсвэл одоо дахиад нэг уншаад үзээрэй 💓. Илүү дээр байна гэдэгт итгэлтэй байна. Хайртай шүү ххэ 😳. Бас дуустал нь уншсанд үнэхээр баярлалаа!🙆🏻♀️🙇♀️🙇♀️💌💗////
