Part - 1 (Zaw Gyi)
2017 March
ကြၽန္မ နာမည္ သႏၱာေရာင္ ... ေျမာင္းျမအပိုင္ ေခြးေလးႀကီးဆိုတဲ့ရြာမွာေနတယ္... ကြၽန္မက အထက္တန္းျပဆရာမ... ကြၽန္မမွာ မိသားစုဆိုလို႔ အေမနဲ႔ အစ္ကုိုပဲ ႐ွိတယ္။ ကိုႀကီးကလည္း ကြၽန္မကိုဆို အျမဲအလိုလိုက္ေတာ့ ကြၽန္မ အသက္ အခု ၃၄ ျပည့္ေတာ့မွာေတာင္ ေမေမနဲ႔ ကိုႀကီးက ကေလးေလးလို သတ္မွတ္ေနၾကတုန္း...
ေမေမ - ''သမီး ပစၥည္းေတြ စုံၿပီလား... ဘာလိုေသးလဲ... နင့္အစ္ကို အျပင္သြားတာ မွာရင္မွာလိုက္ေလ..."
ကြၽန္မ - " အကုန္စီစဥ္ၿပီးပါၿပီ ေမေမရဲ႕ ဒါက ပထမဆုံး သမီး တစ္ေယာက္တည္း Trip ထြက္တာလဲ မဟုတ္ဘူး... သမီး လည္း မငယ္ေတာ့ဘူး... ဒီေလာက္ေတာ့ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားနိုင္ပါၿပီ..."
ေမေမ - " ေတာ္စမ္း သႏၱာ... နင္ဘယ္ေလာက္ပဲ အသက္ႀကီးႀကီး ငါ့အတြက္ေတာ့ ကေလးေလးပဲ..."
ကြၽန္မ ရယ္လိုက္ၿပီး ေမေမ့အား ဖက္လိုက္ေလသည္။
ကြၽန္မ - " ဪ... ေမေမရယ္... ေမေမ သမီးကို အလုံးစုံ စိတ္ခ်လို႔ ရေနပါၿပီ ... ၃၄ ဆိုတာ ငယ္ေတာ့တဲ့ အရြယ္လည္း မဟုတ္ဘူး... အဲ့ေလာက္ စိတ္မပူပါနဲ႔... ေမေမ ပဲ ပင္ပန္းတယ္..."
ေမေမ - " စိတ္ခ်ခ်င္လို႔ ေယာက္်ားယူပါဆိုေတာ့လည္း ညည္းက ယူလို႔လား... ရည္းစားျဖင့္ မူးလို႔႐ွဴစရာေတာင္ မ႐ွိဘဲ... "
ကြၽန္မ ရယ္လိုက္ေလသည္။ ေမေမ့အား ဖက္ထားရင္ ေမေမ့ မ်က္ႏွာၾကည့္ကာ...
ကြၽန္မ - " ေမေမကလည္း သမီး ေယာက္်ားယူလိုက္ရင္ ေမေမ့ကို ဘယ္သူ ေစာင့္ေ႐ွာက္မလဲ... ေမေမ့သားက ဘယ္ေလာက္ အားကိုးရလို႔လဲ..."
ေမေမ - " ဟဲ့... အစ္ကိုကို... "
ကြၽန္မ - " သူေတာင္ ၃၇ ျဖစ္ေနၿပီ... မိန္းမ ယူလို႔လား..."
ေမေမ - " ၾကည့္... စကားကို မႏိုင္ႏိုင္ေအာင္ ေျပာတယ္ "
ေျပာရင္း ေမေမ ရယ္လိုက္ေလသည္။ ေမေမ့ အျပံဳးေတြကို ျမင္တိုင္း ကြၽန္မ ၾကည္ႏူးရသည္။ ကြၽန္မတို႔ ဖတဆိုး ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ ကို ဒီအရြယ္ထိ ေမေမ လိုေလေသးမ႐ွိေလေအာင္ ထားခဲ့ေလသည္။ ေမေမ ရယ္ေမာေနတာကိုသာ ကြၽန္မ အျမဲ ျမင္ခ်င္သည္။
..........
ဘုရားဖူးကား စတင္ထြက္မည့္ စုရပ္ ကားစီစဥ္သူ အန္တီျမ၏ အိမ္သို႔ ကြၽန္မ ကားမထြက္မီ တစ္နာရီ ႀကိဳ၍ ေရာက္ေနသည္။ ေတာ္ရံုဆိုလွ်င္ ကြၽန္မ ၿမိဳ႕ေပၚသို႔သိပ္မေရာက္ျဖစ္ေပ။
တျဖည္းျဖည္း ကားလာေစာင့္သူမ်ား မ်ားလာေလသည္။ ကြၽန္မ ေမေမ့ဆီ ဖုန္းဆက္ေနစဥ္ အိမ္တြင္း ေကာင္မေလး တစ္ဦးႏွင့္ သူမ၏ မိခင္ျဖစ္ဟန္တူသည့္ အန္တီ တစ္ဦး ဝင္လာေလသည္။
ထိုကေလးမကို ကြၽန္မ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ သူမ၏ ပါဝါမ်က္မွန္က ဖံုးကြယ္ထားေသာ္ျငား သူမ၏ မ်က္ဝန္းဝိုင္းဝိုင္းမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ေနရသည္။ ေျဖာင့္တန္းေနေသာ မ်က္ခံုးမ်ားနွင့္ အိစင္းေနေသာဂုတ္ဝဲဆံပင္ကို ကြၽန္မ ေသခ်ာေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။
သူမအေမ - " မီးေလး ေမႀကီး စိတ္ခ်မယ္ေနာ္..."
ကေလးမက မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ကာ
သူမ - " စိတ္ခ်ပါ ေမရယ္... ေမ့သမီးက မငယ္ေတာ့ပါဘူး..."
သူမအေမ - " မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးတယ္... လူႀကီးဂိုက္ဖမ္းခ်င္ေနၿပီ... ျမေရ အဲ့ဒါသာ ၾကည့္ေပေတာ့... ဂ်စ္ကန္ကန္ရယ္... တစ္ခုခုဆို အစ္မဆီကို ဖုန္းသာဆက္ေနာ္..."
အန္တီျမ - " ကေလးက လိမၼာပါတယ္ အစ္မရဲ႕... စိတ္သိပ္မပူပါနဲ႔... ကြၽန္မလည္းပါတာပဲ..."
သူမအေမ - " ေအး... အပ္ပါတယ္ ျမရယ္... ဆိုင္လည္းတစ္ဖက္နဲ႔မို႔ အစ္မ ျပန္ဦးမယ္ေနာ္... မီးေလး... တစ္ေန႔တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ဖုန္းဆက္ဦးေနာ္... အစစအရာရာ ဂ႐ုစိုက္..."
သူမ - " ေမ ... ဖုန္းBill ထည့္ေပးဦး..."
သူမအေမ - " ေအး ေအး... ထည့္ေပးလိုက္မယ္... ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ မီးေလး... စိတ္ခ်မယ္ေနာ္..."
သူမေလး ျပံဳး၍ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ေလသည္။
သူမ၏ မိခင္က သူမအား ႏႈတ္ဆက္၍ အိမ္ေ႐ွ႕၌ရပ္ထားေသာ Fielder ကားျဖဴေလးေပၚသို႔ တက္သြားေလသည္။
..........
ကြၽန္မ ကားေပၚ၌ ခံုနံပါတ္႐ွာကာ ကြၽန္မ ထိုင္ခံုအထက္သို႔ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ တင္ေနစဥ္ အေနာက္မွ ေရေမႊးနံ႔ကဲ့သို႔ ရနံ႔တစ္မ်ိဳးရေလသည္။
ကြၽန္မ ေနာက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
သူမေလးက နားၾကပ္တပ္ထား၍ ထိုင္ခံုေပၚ၌ ေအးေဆးစြာ ထိုင္ေနေလသည္။
သူမေလး ကြၽန္မကို ေမာ့ၾကည့္ေလသည္။ ကြၽန္မလည္း ျပံဳးျပလိုက္မိသည္။ သူမလည္း ျပန္လည္ျပံဳးျပ၍ သူမ၏ ဖုန္းကိုသာ ျပန္ၾကည့္ေနေလသည္။
ကားသည္ ေလးဆယ့္ငါးေယာက္စီးကား ျဖစ္သည္။ ကားေပၚတြင္ အျခားမိသားစု သံုးစု၊ ညီအစ္မျဖစ္ဟန္တူသည့္ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္၊ ကြၽန္မႏွင့္ရြယ္တူ ကြၽန္မတို႔ ေ႐ွ႕ရြာမွ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္၊ အသက္ငါးဆယ္ခန္႔ အန္တီႀကီးႏွင့္ အသက္ရွစ္နွစ္ခန္႔သားျဖစ္သူ၊ ကားပိုင္႐ွင္ လင္မယား၊ ခရီးစီစဥ္သူ အန္တီျမ၊ ႏွင့္ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ အန္တီႀကီးႏွစ္ေယာက္ လိုက္ပါလာၾကသည္။
ကြၽန္မ၏ နံေဘး ျပတင္းေပါက္ဘက္တြင္ အေဒၚႀကီး တစ္ဦးထိုင္ေလသည္။ ကြၽန္မ၏ အျခားေဘးတစ္ဖက္ ေလွ်ာက္လမ္းျခား၍ သူမ ထိုင္ေလသည္။ သူမနံေဘးျပတင္းတံခါးဘက္တြင္လည္း အေဒၚႀကီး တစ္ဦးထိုင္ေလသည္။
ကြၽန္မလည္း ရြာမွ ဆိုင္ကယ္စီးလာရေသာေၾကာင့္ ပင္ပန္းကာ ေျမာင္းျမမွ ကားထြက္လာၿပီး မၾကာမီ အိပ္ေပ်ာ္သြားရာ ေန႔လယ္စာ စားရန္ ပန္းတေနာ္၌ ကားရပ္ခါမွ ႏိုးလာေလသည္။
ကြၽန္မ ေန႔လယ္စာ စားရန္ စားေသာက္ဆိုင္ထဲဝင္၍ ထိုင္ေနစဥ္ ေဘးဝိုင္းသို႔ သူမေလးႏွင့္ သူမႏွင့္အတူထိုင္ေသာ အေဒၚက ဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။
သူမ - " အန္တီ toilet သြားခ်င္သြားေလ... အသန္႔ေလး ဒီမွာ ပစၥည္းေစာင့္ေပးမယ္..."
အန္တီ - " ရပါတယ္ သန္႔ရဲ႕... ကားထြက္ခါနီးမွ အန္တီ သြားမယ္..."
သူမ(သန္႔) - " ဒါဆိုေလ... အိတ္ကေလး ခဏ ယူထားေပးပါလား အသန္႔ေလး Toilet ဝင္ဦးမယ္..."
အန္တီ - " ရတယ္... ထားခဲ့ေလ... "
သန္႔က ထိုအန္တီအား ျပံဳးျပကာ ထထြက္သြားေလသည္။
အန္တီႀကီးက ကြၽန္မအားလွည့္ၾကည့္၍ျပံဳးျပကာ
အန္တီ - " သမီး တစ္ေယာက္တည္းလား အန္တီတို႔နဲ႔လာထိုင္ေလ..."
ကြၽန္မ - " ဟုတ္... ရပါတယ္ အန္တီ... ကြၽန္မက ခဏပဲ ထိုင္မွာ အေအးမွာထားတာရရင္ ဟိုဘက္ မုန္႔ထြက္ဝယ္ခ်င္ေသးလို႔... "
အန္တီႀကီးက ကြၽန္မအား ျပံဳး၍ေခါင္းၿငိမ့္ျပေလသည္။
ကြၽန္မလည္း မွာထားေသာအေအးဘူး ရသည့္အခါ ထထြက္၍ လမ္း၌ စားရန္မုန္႔ထြက္ဝယ္ေလသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ သံုးနာရီခန္႔တြင္ ကြၽန္မတို႔ ထားဝယ္သို႔ ေရာက္႐ွိေလသည္။ ဘုရားဖူးယာဥ္က ႀကိဳတင္ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရာ၌ ပစၥည္းမ်ားေနရာခ်၍ အနားယူၾကေလသည္။
မနက္ ေျခာက္နာရီခြဲ ကြၽန္မ အိပ္ရာမွ ႏိုးေသာအခါ ေရခ်ိဳးရန္ ပစၥည္းမ်ား ယူ၍ ေရခ်ိဳးခန္း႐ွိရာသို႔ ထြက္အလာ လမ္း၌ ေရလဲထဘီရင္လ်ားေပၚ၌ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါအႀကီး ျခံဳထားေသာ သန္႔ႏွင့္ ေတြ႔ေလရာ ကြၽန္မက ျပံဳး၍
ကြၽန္မ - " ညီမေလး အေစာႀကီးပဲ..."
သူမက ျပံဳးျပ၍ ေခါင္းၿငိမ့္ကာ ထြက္သြားေလသည္။
ကြၽန္မလည္း ႏႈတ္နည္းလြန္းေသာ သူမကို နားမလည္စြာ က်န္ခဲ့ေလရာမွ အေနာက္မွ အသံၾကား၍ လွည့္ၾကည့္ရာ
သန္႔ - " မမ ေရခ်ိဳးကန္က ေရညိႇေတြ ႐ွိတယ္... သတိထားဦး..."
ဟု ကြၽန္မကို ၾကည့္၍ ဆိုကာ လွည့္ထြက္သြားေလသည္။
ကြၽန္မလည္း သန္႔၏ ေနာက္ေက်ာကို ေငးၾကည့္ရင္း ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းသည္ဟု မွတ္ခ်က္ ခ်မိေလသည္။
ကြၽန္မ ေရခ်ိဳးၿပီး၍ ျပန္တက္လာေသာ္ အခ်ိဳ႕သူမ်ားက ႏိုးေနၿပီျဖစ္၍ ေရခ်ိဳးရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကေလသည္။
ကြၽန္မ ေနရာသည္ ဝင္ဝင္ခ်င္းတံခါးမဘက္ျဖစ္ကာ ကြၽန္မႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္း ေျခရင္းဘက္ျခမ္း႐ွိ သူမေနရာ၌ ဖုန္းထိုင္ေျပာေနေသာ သန္႔ကို လွမ္းၾကည့္မိသည္။
ခါးအထိအနက္ေရာင္ကြက္ ခါးေအာက္ပိုင္းတြင္ အနက္ေရာင္ေျပာင္ျဖစ္ကာ အနားတြင္ အနက္ကြက္ ကြပ္ထားေသာ ဂါဝန္ကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ သန္႔သည္ အလြန္ပင္ ကေလးဆန္၍ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနေလသည္။
ကြၽန္မတို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ပတ္ဝန္းက်င္၌ မနက္စားရန္ ေနရာလိုက္႐ွာ ၾကေလသည္။ သန္႔က အန္တီျမ၊ သန္႔ေဘး၌ထိုင္သည့္အန္တီ(အန္တီစိန္)၊ ကြၽန္မေဘး၌ထိုင္ေသာအန္တီ(အန္တီေအး) တို႔က အတူတူ လက္ဝဲဘက္သို႔ ထြက္သြားေလ၏။
အန္တီျမက သန္႔အား စကားလွမ္းေျပာရင္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း မုခ္ဝ၌ ရပ္ေနေသာ ကြၽန္မကို ျမင္ကာ လွမ္းေခၚေလသည္။
အန္တီျမ - " ဆရာမေလး ကြၽန္မတို႔ ဟိုဘက္နား မနက္စာ သြားစားမလို႔ အတူလိုက္ခဲ့ပါလား "
ကြၽန္မက ျပံဳးျပ၍
ကြၽန္မ - " ဟုတ္ကဲ့... အန္တီ..."
ကြၽန္မတို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့၍ မၾကာမီ လမ္းခ်ိဳးတစ္ခု၏ ထိပ္တြင္ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ေတြ႔ေလသည္။
ကြၽန္မတို႔က မုန္႔ဟင္းခါးမွာကာ စားၾကေသာ္လည္း သန္႔က ေကာ္ဖီႏွင့္ မုန္႔ဟင္းခါးထဲထည့္သည့္ ဘူးသီးေၾကာ္ႏွင့္ ပဲေၾကာ္ကိုသာ စားေလသည္။
အန္တီျမ - " ဟယ္... သမီးကို ေမ့ၿပီး မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ထိုင္လိုက္တာ အန္တီ့ကို မေျပာဘူး... လကၻက္ရည္ဆိုင္ ႐ွာထိုင္မွာေပါ့..."
သန္႔ - " မဟုတ္တာပဲ... အသန္႔ေလးက မႀကိဳက္လို႔ မစားရံုသက္သက္ပဲကို..."
အန္တီျမ - " အခုက စားစရာနည္းသြားတာေပါ့... "
သန္႔ - " မဟုတ္တာပဲ... အသန္႔ေလးက ဒီအတိုင္းလည္း မနက္စာ သိပ္မစားျဖစ္ဘူးရယ္... ၿပီးေတာ့ မုန္႔ေတြလည္း ပါေသးတယ္ ကားေပၚစားလို႔ရတယ္..."
အန္တီစိန္ - " ဟင္... သမီး သန္႔က ကားေပၚတုန္းက ေျပာေတာ့ ေျမာင္းျမသူဆို... မုန္႔ဟင္းခါး မႀကိဳက္ဘူးတဲ့ အံ့ၾသပါရဲ႕..."
သန္႔ - " အသန္႔ေလးက ေျမာင္းျမမွာေမြးေပမယ့္ ေဖတို႔ ေမတို႔က မိတၳီလာဇာတိေလ... အသန္႔ေလးက အဲ့ဒါေၾကာင့္ အညာသူဆန္တယ္... ခုမွေတာ္သြားတာ ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ေလသံကအစ အညာေလသံ... ခုထိလည္း အညာေလသံေပါက္ပါေသးတယ္..."
သန္႔က ေျပာရင္း ရယ္လိုက္ေလသည္။
ကြၽန္မတို႔ မနက္ ကိုးနာရီခန္႔တြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ စတင္ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။
ပထမဦးဆံုး ကြၽန္မတို႔ သြားေသာ ဘုရားမွာ ႐ွင္ေတာင့္ပံုဘုရား ျဖစ္ေလသည္။ ကြၽန္မတို႔သည္ ေတာင္ေပၚသို႔ ကားသီးသန္႔ငွါး၍တက္ရေလသည္။
Light Truck ကားတစ္စီးလွ်င္ ဆယ့္ငါးေယာက္စီးၾကေလရာ ကြၽန္မႏွင့္သန္႔က တစ္စီးတည္းက်ေလသည္။ သန္႔က ကြၽန္မ၏ ဘယ္ဘက္မ်က္ေစာင္းထိုးတြင္ ထိုင္ေလသည္။
ကားစထြက္ေသာ္ သန္႔သည္ ယုန္ပံုပါသည့္ Mask ကို တပ္လိုက္ေလသည္။ သူမ၏ ပါဝါမ်က္မွန္ အေပၚ၌ သံလိုက္ကပ္ ေနကာမွန္ တပ္လိုက္ေလသည္။
(ပါဝါမ်က္မွန္၏ ကိုင္းေထာင့္မ်ားတြင္ သံလိုက္ျမႇဳပ္ထားကာ အေပၚမွ ကိုင္းမပါသည့္ ေနကာမွန္၏ေဘးေထာင့္မ်ား၌ သံလိုက္ပါသည့္ မ်က္မွန္မ်ိဳး။ အခ်ိဳ႕ ပါဝါမ်က္မွန္၌ မူလကတည္းက ပါဝင္သည္။ ညႇပ္ႏွင့္ ညႇပ္ရျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္။)
ဘုရားေပၚ၌ သန္႔သည္ ဘုရား႐ွိခိုးၿပီး သူမ၏ Sony ကင္မရာေလးျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္႐ႈခင္းမ်ားကို ႐ိုက္ေနေလသည္။
ဒုတိယ သြားေရာက္သည့္ ႐ွင္ပင္ခ႐ုသို႔ေရာက္ေသာ္ ေနအေတာ္ပူေနေလၿပီ။ ကားသည္လည္း ဘုရားမုခ္ဦးႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ရပ္ေလသည္။
ကြၽန္မေ႐ွ႕တြင္ သန္႔က ဆင္း၍ သူမကျခံဳထားေသာ ပုဝါကို ျဖန္႔ကာ ဦးေခါင္းထက္မိုးလိုက္စဥ္ ကြၽန္မထီးဖြင့္၍ သူမကိုေဆာင္းေပးလိုက္ေလသည္။ သန္႔က ကြၽန္မကို လွည့္ၾကည့္၍ အသံခပ္တိုးတိုးျဖင့္ဆိုေလသည္။
သန္႔ - " ေက်းဇူးပါ မမ"
ကြၽန္မ - " ရပါတယ္ ညီမေလးရယ္... ထီးမယူလာဘူးလား "
သန္႔က ျပံဳး၍
သန္႔ - " ေမ့က်န္ခဲ့တာ... မိုးမရြာရင္ ထီးကို သတိမရေတာ့ဘူးရယ္..."
ကြၽန္မ - " မႀကီးက ဘယ္သြားသြားထီးေဆာင္ထားတယ္..."
သန္႔ - " အသန္႔ေလးက ေခါက္ထီးမေဆာင္တတ္ဘူး ခ်ာလီထီး တကားကားနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားတာ..."
ေျပာရင္း သြားေဖြးေဖြးေလးမ်ားေပၚေအာင္ ရယ္လိုက္ေလသည္။
ကြၽန္မက သန္႔ထက္ အရပ္ပုရာ သန္႔က ထီးကို ယူ၍ ကြၽန္မကိုေဆာင္းေပးကာ အတူသြားေလသည္။ တစ္ဖက္လမ္းသို႔ ကူးရာတြင္
သန္႔ - " မမ... အသန္႔ေလး လက္ကို ခ်ိတ္ထား... လမ္းကူးမယ္..."
ကြၽန္မလည္း ေခါင္းၿငိမ့္၍ သန္႔၏ထီးကိုင္ထားသည့္လက္အား ခ်ိတ္လိုက္ေလသည္။
ကြၽန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ လမ္းအတူကူးကာ ဘုရားတြင္းသို႔ ဝင္ေလ၏။ သန္႔က ဘုရားမ႐ွိခိုးေသးဘဲ ဆင္းတုေတာ္အား ဓာတ္ပံု အရင္႐ိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္မနံေဘးထိုင္၍ ဘုရား႐ွိခိုးေလသည္။
ကြၽန္မလည္း ဘုရားရင္ျပင္ ပတ္ရန္ သန္႔ႏွင့္အတူထြက္လာစဥ္ သန္႔က အလႉခံမ႑ပ္၌ အလႉေငြထည့္ကာ ႐ွင္ပင္ခ႐ုသမိုင္းေၾကာင္း စာအုပ္ ဝယ္ေလသည္။
ေဂါပက - " သမီး အလွဴရွင္နာမည္ ဘယ္လိုေရးေပးရမလဲ"
သန္႔ - " ဦးေမာင္ကို + ေဒၚၾကဴၾကဴခင္ မိသားစု ေျမာင္းျမ"
ေဂါပကလူႀကီးက ျဖတ္ပိုင္းေပးသည္ကို ယူ၍ ကြၽန္မတို႔ ထြက္လာေလသည္။
ရင္ျပင္ေပၚ႐ွိ ေက်ာက္စာနား႐ွိ သစ္ပင္ရိပ္၌ ထိုင္၍ သန္႔က ကင္မရာျဖင့္ ဓာတ္ပံုထိုင္႐ိုက္ေနေလသည္။ ကြၽန္မက ေက်ာက္စာအား ဓာတ္ပံု႐ိုက္ရင္း ကင္မရာထဲမွ ပံုမ်ားၾကည့္ေနေသာ သန္႔အား ဓာတ္ပံုခိုး႐ိုက္မိၿပီးမွ ကြၽန္မဖာသာျပံဳးမိေလသည္။ သန္႔က ကြၽန္မကို လွည့္ၾကည့္ရင္း
သန္႔ - " မမ... ကင္မရာ ကိုင္တတ္လား... အသန္႔ေလးကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ေပးပါလားဟင္..."
ကြၽန္မ - " ဟင့္အင္း... မ႐ိုက္တတ္ဘူး... ဖုန္းနဲ႔ပဲ ႐ိုက္ေပးမယ္ေလ "
သန္႔က ကင္မရာကို လည္ပင္း၌ ဆြဲထားရာမွ ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ထိုင္ရာမွ ထကာ
သန္႔ - " ဒီမွာၾကည့္..."
ကြၽန္မကို ေနာက္မွ သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး ကင္မရာခလုတ္မ်ားကို ျပေလရာ ကြၽန္မက သန္႔ထက္ ႏွစ္လက္မခန္႔ အရပ္ပုသျဖင့္ သန္႔၏ ရင္ခြင္တြင္းလံုးဝ က်ေရာက္သြားကာ သန္႔၏ ႏွာေခါင္းဝမွ ထြက္လာေသာ ေလမ်ားကလည္း ကြၽန္မ၏ နားရြက္ကို ပူေႏြးစြာ ထိခတ္ေလသည္။
ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ ႏွလံုးခုန္ရပ္မတတ္ ခံစားလိုက္ရေလသည္။ သန္႔၏ စကားလံုးမ်ားက ကြၽန္မနားတြင္းသို႔ ဝင္တစ္ခ်က္ မဝင္တစ္ခ်က္။
သန္႔ - " ဒီခလုတ္ေလးႏွိပ္ရံုပဲ... ဒါက Zoom ဒါက ISO ခ်ိန္တာ Focus ကို မမ မခ်ိန္တတ္မွာစိုးလို႔ Auto နဲ႔ပဲ ထားေပးမယ္......"
သန္႔ - " စမ္း႐ိုက္ၾကည့္ မမ"
ကြၽန္မ - " ဟင္... "
သန္႔ - " စမ္း႐ိုက္ၾကည့္လို႔..."
ကြၽန္မ - " ဒီခလုတ္ေလးပဲ ႏွိပ္လိုက္မယ္ေနာ္..."
သန္႔က ကြၽန္မကို ၾကည့္ကာ ျပံဳးလိုက္ေလသည္။
ကြၽန္မ - " မရယ္ပါနဲ႔ ညီမေလးရဲ႕ ... မႀကီး က တစ္ခါမွမွ မ႐ိုက္ဖူးတာကို..."
သန္႔ - " မဟုတ္ပါဘူး... မမရယ္... အသန္႔ေလးက မမ ေျပာတဲ့ပံုေလးကို သေဘာက်လို႔..."
ကြၽန္မ တကိုယ္လုံး ေအးစက္သြားသလို ခံစားရသည္။ သန္႔က ကြၽန္မလက္ထဲ ကင္မရာ ထည့္ေပးရာ ကြၽန္မလက္ကို ကိုင္မိၿပီး
သန္႔ - " ဟယ္... လက္ေတြ ေအးစက္ေနတာပဲ... ေနမေကာင္းဘူးလားဟင္..."
ကြၽန္မ - " ေကာင္း... ေကာင္းပါတယ္... ေပး... ႐ိုက္ေပးမယ္...."
ကြၽန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဓာတ္ပံု တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ႐ိုက္ေနစဥ္ အန္တီျမက ျပန္ရန္ လွမ္းေခၚသျဖင့္ ကြၽန္မတို႔ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။
ကားဆီသို႔ အျပန္တြင္ သန္႔က ဘယ္ဘက္လက္မွထီးကိုင္ကာ ညာဘက္လက္ျဖင့္ ကြၽန္မ၏ ပုခံုးကိုဖက္ကာ လမ္းကူးေလသည္။ ကားဆီသို႔ ေရာက္လွ်င္ ကြၽန္မလက္ထဲ ထီးထည့္ေပး၍ ႏႈတ္ခမ္းဆူကာ
သန္႔ - " အသန္႔ေလး ထီးမေခါက္တတ္ဘူး..."
ကြၽန္မ - "ဟင္..."
ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ အံ့ၾသသြားၿပီးေနာက္ ရယ္လိုက္မိသျဖင့္
သန္႔ - " အသန္႔ေလး က ဒီလိုထီးမ်ိဳးမွ မေဆာင္းဖူးတာ..."
ကြၽန္မ - " ဟုတ္ပါၿပီ... ဘာမွ မေျပာပါဘူး... "
သန္႔ - " မမက ရယ္တာကိုး"
ကြၽန္မ - " ထူးဆန္းလို႔ ရယ္မိတာပါ..."
ထို႔ေနာက္ ကြၽန္မတို႔ အနီးနားတြင္ ထမင္းစားနားၾကၿပီး ခရီးဆက္ၾကေလသည္။
တတိယဖူးေျမာ္သည့္ ႐ွင္ေတာက္ထိန္ဘုရားသည္လည္း ကားကို မုခ္ဦး၌သာ ထားခဲ့ရကာ လမ္းေလွ်ာက္၍ တက္ရေလသည္။ တစ္လမ္းလံုး ေရာက္တတ္ရာရာ စကားမ်ား ေျပာလာၾကေလ၏။
ကြၽန္မ - " ညီမေလးက ဆယ္တန္းေျဖထားတာလား..."
သန္႔ - " ဟုတ္တယ္ ... "
ကြၽန္မ - " ဘယ္ေက်ာင္းကေန ေျဖတာလဲ..."
သန္႔ - " မဟာ ကေနေျဖတာ ... ဒါေပမယ့္ တကယ္က အိမ္မွာပဲ စာေခၚသင္တာပါ... ေက်ာင္းမွာ ျမန္မာ၊ အဂၤလိပ္ ႏွစ္ခ်ိန္ပဲ တက္တာ... သခ်ၤာကေန Bio ထိ အိမ္မွာ ေခၚသင္တာ..."
ကြၽန္မ - " ဪ... မဟာ ဆိုတာ ၁၀လမ္းထဲက မဟုတ္လား... အဲ့ကေန မႀကီးရဲ႕ cousin တစ္ေယာက္ ေျဖထားတယ္... ႏွင္းပန္းအိမ္ ဆိုတာေလ... သိလား သူ႔ကို "
သန္႔ - " ဪ... သူက မမရဲ႕ Cousin လား... သိတာေပါ့ တစ္ခ်ိန္တုန္းက အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းႀကီးကို..."
သန္႔က ျပံဳး၍ ေျပာေလသည္။
လမ္း၌ ေစ်းဆိုင္ေလးမ်ားတြင္ မုန္႔မ်ား ဝင္ဝယ္ေနၾကရာ ဘုရားေပၚေရာက္ၿပီး အျမန္ ဘုရား႐ွိခိုး၍ ျပန္ဆင္းခဲ့ၾကေလသည္။
ထိုမွအျပန္ ေမာင္းမကန္ ကမ္းေျခသို႔ ဝင္ၾကရာ...
သန္႔က ကမ္းေျခ႐ွိ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခု၌ ထိုင္၍ ကင္မရာထဲမွ ပံုမ်ားကို ကူးေနေလသည္။
ကြၽန္မ - " ညီမေလး ေရမကစားဘူးလား..."
သန္႔ - " ဟင့္အင္း... အကႌ်အပိုမွ မပါတာ..."
ကြၽန္မ - " ေမာင္းမကန္ အမွတ္တရအက်ႌဝယ္ဝတ္လို႔ ရတာပဲ..."
သန္႔ - " ေတာ္ပါၿပီ မမရယ္... ေနပူေသးတယ္ မေဆာ႔ခ်င္ေတာ့ပါဘူး... စက္စဲ ေရာက္ဦးမွာပဲကို... အဲ့ေတာ့မွပဲ ေဆာ့ေတာ့မယ္... "
သန္႔ - " ဒါနဲ႔... မနက္က အန္တီျမက မမကို ဆရာမလို႔ ေခၚလိုက္သလားလို႔ မမက ဆရာမလား"
ကြၽန္မ - " ဟုတ္တယ္... အထက္တန္းျပ"
သန္႔ - " ဪ... ဘယ္ေက်ာင္းမွာလဲ... "
ကြၽန္မ - " လူေတာ္မွာ..."
သန္႔ - " လူေတာ္? ? ?"
ကြၽန္မ - " အင္း ေျမာင္းျမအပိုင္ရြာေလ... ၿမိဳ႕နဲ႔ သိပ္မေဝးဘူး... "
သန္႔ - " ဪ... မမက အဲ့ရြာကလား... "
ကြၽန္မ - " မဟုတ္ဘူး... ေခြးေလးႀကီးက"
သန္႔ - " ဟမ္... ဘာႀကီး..."
ကြၽန္မ - " ေခြးေလးႀကီး ေလ... မၾကားဖူးဘူးလား..."
သန္႔ - " အသန္႔ေလးက ေျမာင္းျမခ႐ိုင္ အပိုင္ ဘယ္ႏွၿမိဳ႕ ႐ွိတယ္ေလာက္ပဲ သိတာ... ရြာေတြအထိ မသိဘူး... ဇာတိလည္း မဟုတ္ၾကေတာ့ေလ... ၿပီးေတာ့ ဘယ္ရြာမွလဲ မေရာက္ဖူးဘူး... သိလႅာလား အဲ့ကိုပဲ အသိအလႉတစ္ခါ ေရာက္ဖူးတယ္..."
ကြၽန္မ - "ဟယ္... အိမ္တြင္းပုန္းေလးပဲ..."
သန္႔ - " ဟီး... မမ အားသြင္းႀကိဳးပါလား... ပံုေတြ ကူးေပးမယ္..."
ကြၽန္မ - " ဟင့္အင္း... ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ထားခဲ့တယ္..."
သန္႔ - " ဒါဆို ညက်မွ ကူးေပးမယ္... အသန္႔ေလး ဖုန္းနဲ႔လည္း ႀကိဳးမတူေတာ့ မရဘူးရယ္... အသန္႔ေလးက မမ အခုတင္ရင္ တင္လို႔ရေအာင္ေလ..."
ကြၽန္မ - " ဪ... ရပါတယ္ ေနာက္မွကူးလည္း... Zapya ကေန ကူးေပးလို႔ ရတယ္ေလ ညီမေလး..."
သန္႔ - " အသန္႔ေလးဖုန္းက IOS ဆိုေတာ့ မရဘူးေလ..."
ကြၽန္မ - " ဟုတ္သားပဲ... Messenger ကေန ပို႔လည္း ရတယ္ေလ..."
သန္႔ - " အင္း... မမ acc ေပး..."
ကြၽန္မ - " Thandar Thandr ေ႐ွ႕တစ္ခုက d.a.r ေနာက္တစ္ခုက d.r ပဲေရးတယ္ "
သန္႔ - " ႐ွာလိုက္မယ္ေနာ္..."
သန္႔ - " ဒီဟာလား... add လိုက္မယ္ေနာ္..."
ကြၽန္မ - " အင္း... ဪ...ဒီမွာ Shwe Thant ဆိုတာလား"
သန္႔ - " ဟုတ္..."
သန္႔ - " By the way မမနာမည္က သႏၱာလား..."
ကြၽန္မ - " ဟုတ္တယ္..."
သန္႔ က ေခါင္းၿငိမ့္က ပံုမ်ားပို႔ေပးေနေလသည္။ သန္႔က ကြၽန္မ နာမည္ရင္းကို မေမးသကဲ့ ကြၽန္မကလည္း သန္႔ရဲ႕ နာမည္ရင္းကို ေမးဖို႔ စကားလံုး ႐ွာမရေပ။...
ထို႔ေနာက္ ကြၽန္မတို႔ ႐ွင္ဥၾသဘုရားဖူးကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ ျပန္ခဲ့ၾကေလ၏။
..........
ကြၽန္မ နာမည္ သႏၱာေရာင္ ... ေျမာင္းျမအပိုင္ ေခြးေလးႀကီးဆိုတဲ့ရြာမွာေနတယ္... ကြၽန္မက အထက္တန္းျပဆရာမ... ကြၽန္မမွာ မိသားစုဆိုလို႔ အေမနဲ႔ အစ္ကုိုပဲ ႐ွိတယ္။ ကိုႀကီးကလည္း ကြၽန္မကိုဆို အျမဲအလိုလိုက္ေတာ့ ကြၽန္မ အသက္ အခု ၃၄ ျပည့္ေတာ့မွာေတာင္ ေမေမနဲ႔ ကိုႀကီးက ကေလးေလးလို သတ္မွတ္ေနၾကတုန္း...
ေမေမ - ''သမီး ပစၥည္းေတြ စုံၿပီလား... ဘာလိုေသးလဲ... နင့္အစ္ကို အျပင္သြားတာ မွာရင္မွာလိုက္ေလ..."
ကြၽန္မ - " အကုန္စီစဥ္ၿပီးပါၿပီ ေမေမရဲ႕ ဒါက ပထမဆုံး သမီး တစ္ေယာက္တည္း Trip ထြက္တာလဲ မဟုတ္ဘူး... သမီး လည္း မငယ္ေတာ့ဘူး... ဒီေလာက္ေတာ့ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားနိုင္ပါၿပီ..."
ေမေမ - " ေတာ္စမ္း သႏၱာ... နင္ဘယ္ေလာက္ပဲ အသက္ႀကီးႀကီး ငါ့အတြက္ေတာ့ ကေလးေလးပဲ..."
ကြၽန္မ ရယ္လိုက္ၿပီး ေမေမ့အား ဖက္လိုက္ေလသည္။
ကြၽန္မ - " ဪ... ေမေမရယ္... ေမေမ သမီးကို အလုံးစုံ စိတ္ခ်လို႔ ရေနပါၿပီ ... ၃၄ ဆိုတာ ငယ္ေတာ့တဲ့ အရြယ္လည္း မဟုတ္ဘူး... အဲ့ေလာက္ စိတ္မပူပါနဲ႔... ေမေမ ပဲ ပင္ပန္းတယ္..."
ေမေမ - " စိတ္ခ်ခ်င္လို႔ ေယာက္်ားယူပါဆိုေတာ့လည္း ညည္းက ယူလို႔လား... ရည္းစားျဖင့္ မူးလို႔႐ွဴစရာေတာင္ မ႐ွိဘဲ... "
ကြၽန္မ ရယ္လိုက္ေလသည္။ ေမေမ့အား ဖက္ထားရင္ ေမေမ့ မ်က္ႏွာၾကည့္ကာ...
ကြၽန္မ - " ေမေမကလည္း သမီး ေယာက္်ားယူလိုက္ရင္ ေမေမ့ကို ဘယ္သူ ေစာင့္ေ႐ွာက္မလဲ... ေမေမ့သားက ဘယ္ေလာက္ အားကိုးရလို႔လဲ..."
ေမေမ - " ဟဲ့... အစ္ကိုကို... "
ကြၽန္မ - " သူေတာင္ ၃၇ ျဖစ္ေနၿပီ... မိန္းမ ယူလို႔လား..."
ေမေမ - " ၾကည့္... စကားကို မႏိုင္ႏိုင္ေအာင္ ေျပာတယ္ "
ေျပာရင္း ေမေမ ရယ္လိုက္ေလသည္။ ေမေမ့ အျပံဳးေတြကို ျမင္တိုင္း ကြၽန္မ ၾကည္ႏူးရသည္။ ကြၽန္မတို႔ ဖတဆိုး ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ ကို ဒီအရြယ္ထိ ေမေမ လိုေလေသးမ႐ွိေလေအာင္ ထားခဲ့ေလသည္။ ေမေမ ရယ္ေမာေနတာကိုသာ ကြၽန္မ အျမဲ ျမင္ခ်င္သည္။
..........
ဘုရားဖူးကား စတင္ထြက္မည့္ စုရပ္ ကားစီစဥ္သူ အန္တီျမ၏ အိမ္သို႔ ကြၽန္မ ကားမထြက္မီ တစ္နာရီ ႀကိဳ၍ ေရာက္ေနသည္။ ေတာ္ရံုဆိုလွ်င္ ကြၽန္မ ၿမိဳ႕ေပၚသို႔သိပ္မေရာက္ျဖစ္ေပ။
တျဖည္းျဖည္း ကားလာေစာင့္သူမ်ား မ်ားလာေလသည္။ ကြၽန္မ ေမေမ့ဆီ ဖုန္းဆက္ေနစဥ္ အိမ္တြင္း ေကာင္မေလး တစ္ဦးႏွင့္ သူမ၏ မိခင္ျဖစ္ဟန္တူသည့္ အန္တီ တစ္ဦး ဝင္လာေလသည္။
ထိုကေလးမကို ကြၽန္မ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ သူမ၏ ပါဝါမ်က္မွန္က ဖံုးကြယ္ထားေသာ္ျငား သူမ၏ မ်က္ဝန္းဝိုင္းဝိုင္းမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ေနရသည္။ ေျဖာင့္တန္းေနေသာ မ်က္ခံုးမ်ားနွင့္ အိစင္းေနေသာဂုတ္ဝဲဆံပင္ကို ကြၽန္မ ေသခ်ာေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။
သူမအေမ - " မီးေလး ေမႀကီး စိတ္ခ်မယ္ေနာ္..."
ကေလးမက မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ကာ
သူမ - " စိတ္ခ်ပါ ေမရယ္... ေမ့သမီးက မငယ္ေတာ့ပါဘူး..."
သူမအေမ - " မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးတယ္... လူႀကီးဂိုက္ဖမ္းခ်င္ေနၿပီ... ျမေရ အဲ့ဒါသာ ၾကည့္ေပေတာ့... ဂ်စ္ကန္ကန္ရယ္... တစ္ခုခုဆို အစ္မဆီကို ဖုန္းသာဆက္ေနာ္..."
အန္တီျမ - " ကေလးက လိမၼာပါတယ္ အစ္မရဲ႕... စိတ္သိပ္မပူပါနဲ႔... ကြၽန္မလည္းပါတာပဲ..."
သူမအေမ - " ေအး... အပ္ပါတယ္ ျမရယ္... ဆိုင္လည္းတစ္ဖက္နဲ႔မို႔ အစ္မ ျပန္ဦးမယ္ေနာ္... မီးေလး... တစ္ေန႔တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ဖုန္းဆက္ဦးေနာ္... အစစအရာရာ ဂ႐ုစိုက္..."
သူမ - " ေမ ... ဖုန္းBill ထည့္ေပးဦး..."
သူမအေမ - " ေအး ေအး... ထည့္ေပးလိုက္မယ္... ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ မီးေလး... စိတ္ခ်မယ္ေနာ္..."
သူမေလး ျပံဳး၍ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ေလသည္။
သူမ၏ မိခင္က သူမအား ႏႈတ္ဆက္၍ အိမ္ေ႐ွ႕၌ရပ္ထားေသာ Fielder ကားျဖဴေလးေပၚသို႔ တက္သြားေလသည္။
..........
ကြၽန္မ ကားေပၚ၌ ခံုနံပါတ္႐ွာကာ ကြၽန္မ ထိုင္ခံုအထက္သို႔ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ တင္ေနစဥ္ အေနာက္မွ ေရေမႊးနံ႔ကဲ့သို႔ ရနံ႔တစ္မ်ိဳးရေလသည္။
ကြၽန္မ ေနာက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
သူမေလးက နားၾကပ္တပ္ထား၍ ထိုင္ခံုေပၚ၌ ေအးေဆးစြာ ထိုင္ေနေလသည္။
သူမေလး ကြၽန္မကို ေမာ့ၾကည့္ေလသည္။ ကြၽန္မလည္း ျပံဳးျပလိုက္မိသည္။ သူမလည္း ျပန္လည္ျပံဳးျပ၍ သူမ၏ ဖုန္းကိုသာ ျပန္ၾကည့္ေနေလသည္။
ကားသည္ ေလးဆယ့္ငါးေယာက္စီးကား ျဖစ္သည္။ ကားေပၚတြင္ အျခားမိသားစု သံုးစု၊ ညီအစ္မျဖစ္ဟန္တူသည့္ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္၊ ကြၽန္မႏွင့္ရြယ္တူ ကြၽန္မတို႔ ေ႐ွ႕ရြာမွ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္၊ အသက္ငါးဆယ္ခန္႔ အန္တီႀကီးႏွင့္ အသက္ရွစ္နွစ္ခန္႔သားျဖစ္သူ၊ ကားပိုင္႐ွင္ လင္မယား၊ ခရီးစီစဥ္သူ အန္တီျမ၊ ႏွင့္ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ အန္တီႀကီးႏွစ္ေယာက္ လိုက္ပါလာၾကသည္။
ကြၽန္မ၏ နံေဘး ျပတင္းေပါက္ဘက္တြင္ အေဒၚႀကီး တစ္ဦးထိုင္ေလသည္။ ကြၽန္မ၏ အျခားေဘးတစ္ဖက္ ေလွ်ာက္လမ္းျခား၍ သူမ ထိုင္ေလသည္။ သူမနံေဘးျပတင္းတံခါးဘက္တြင္လည္း အေဒၚႀကီး တစ္ဦးထိုင္ေလသည္။
ကြၽန္မလည္း ရြာမွ ဆိုင္ကယ္စီးလာရေသာေၾကာင့္ ပင္ပန္းကာ ေျမာင္းျမမွ ကားထြက္လာၿပီး မၾကာမီ အိပ္ေပ်ာ္သြားရာ ေန႔လယ္စာ စားရန္ ပန္းတေနာ္၌ ကားရပ္ခါမွ ႏိုးလာေလသည္။
ကြၽန္မ ေန႔လယ္စာ စားရန္ စားေသာက္ဆိုင္ထဲဝင္၍ ထိုင္ေနစဥ္ ေဘးဝိုင္းသို႔ သူမေလးႏွင့္ သူမႏွင့္အတူထိုင္ေသာ အေဒၚက ဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။
သူမ - " အန္တီ toilet သြားခ်င္သြားေလ... အသန္႔ေလး ဒီမွာ ပစၥည္းေစာင့္ေပးမယ္..."
အန္တီ - " ရပါတယ္ သန္႔ရဲ႕... ကားထြက္ခါနီးမွ အန္တီ သြားမယ္..."
သူမ(သန္႔) - " ဒါဆိုေလ... အိတ္ကေလး ခဏ ယူထားေပးပါလား အသန္႔ေလး Toilet ဝင္ဦးမယ္..."
အန္တီ - " ရတယ္... ထားခဲ့ေလ... "
သန္႔က ထိုအန္တီအား ျပံဳးျပကာ ထထြက္သြားေလသည္။
အန္တီႀကီးက ကြၽန္မအားလွည့္ၾကည့္၍ျပံဳးျပကာ
အန္တီ - " သမီး တစ္ေယာက္တည္းလား အန္တီတို႔နဲ႔လာထိုင္ေလ..."
ကြၽန္မ - " ဟုတ္... ရပါတယ္ အန္တီ... ကြၽန္မက ခဏပဲ ထိုင္မွာ အေအးမွာထားတာရရင္ ဟိုဘက္ မုန္႔ထြက္ဝယ္ခ်င္ေသးလို႔... "
အန္တီႀကီးက ကြၽန္မအား ျပံဳး၍ေခါင္းၿငိမ့္ျပေလသည္။
ကြၽန္မလည္း မွာထားေသာအေအးဘူး ရသည့္အခါ ထထြက္၍ လမ္း၌ စားရန္မုန္႔ထြက္ဝယ္ေလသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ သံုးနာရီခန္႔တြင္ ကြၽန္မတို႔ ထားဝယ္သို႔ ေရာက္႐ွိေလသည္။ ဘုရားဖူးယာဥ္က ႀကိဳတင္ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရာ၌ ပစၥည္းမ်ားေနရာခ်၍ အနားယူၾကေလသည္။
မနက္ ေျခာက္နာရီခြဲ ကြၽန္မ အိပ္ရာမွ ႏိုးေသာအခါ ေရခ်ိဳးရန္ ပစၥည္းမ်ား ယူ၍ ေရခ်ိဳးခန္း႐ွိရာသို႔ ထြက္အလာ လမ္း၌ ေရလဲထဘီရင္လ်ားေပၚ၌ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါအႀကီး ျခံဳထားေသာ သန္႔ႏွင့္ ေတြ႔ေလရာ ကြၽန္မက ျပံဳး၍
ကြၽန္မ - " ညီမေလး အေစာႀကီးပဲ..."
သူမက ျပံဳးျပ၍ ေခါင္းၿငိမ့္ကာ ထြက္သြားေလသည္။
ကြၽန္မလည္း ႏႈတ္နည္းလြန္းေသာ သူမကို နားမလည္စြာ က်န္ခဲ့ေလရာမွ အေနာက္မွ အသံၾကား၍ လွည့္ၾကည့္ရာ
သန္႔ - " မမ ေရခ်ိဳးကန္က ေရညိႇေတြ ႐ွိတယ္... သတိထားဦး..."
ဟု ကြၽန္မကို ၾကည့္၍ ဆိုကာ လွည့္ထြက္သြားေလသည္။
ကြၽန္မလည္း သန္႔၏ ေနာက္ေက်ာကို ေငးၾကည့္ရင္း ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းသည္ဟု မွတ္ခ်က္ ခ်မိေလသည္။
ကြၽန္မ ေရခ်ိဳးၿပီး၍ ျပန္တက္လာေသာ္ အခ်ိဳ႕သူမ်ားက ႏိုးေနၿပီျဖစ္၍ ေရခ်ိဳးရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကေလသည္။
ကြၽန္မ ေနရာသည္ ဝင္ဝင္ခ်င္းတံခါးမဘက္ျဖစ္ကာ ကြၽန္မႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္း ေျခရင္းဘက္ျခမ္း႐ွိ သူမေနရာ၌ ဖုန္းထိုင္ေျပာေနေသာ သန္႔ကို လွမ္းၾကည့္မိသည္။
ခါးအထိအနက္ေရာင္ကြက္ ခါးေအာက္ပိုင္းတြင္ အနက္ေရာင္ေျပာင္ျဖစ္ကာ အနားတြင္ အနက္ကြက္ ကြပ္ထားေသာ ဂါဝန္ကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ သန္႔သည္ အလြန္ပင္ ကေလးဆန္၍ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနေလသည္။
ကြၽန္မတို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ပတ္ဝန္းက်င္၌ မနက္စားရန္ ေနရာလိုက္႐ွာ ၾကေလသည္။ သန္႔က အန္တီျမ၊ သန္႔ေဘး၌ထိုင္သည့္အန္တီ(အန္တီစိန္)၊ ကြၽန္မေဘး၌ထိုင္ေသာအန္တီ(အန္တီေအး) တို႔က အတူတူ လက္ဝဲဘက္သို႔ ထြက္သြားေလ၏။
အန္တီျမက သန္႔အား စကားလွမ္းေျပာရင္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း မုခ္ဝ၌ ရပ္ေနေသာ ကြၽန္မကို ျမင္ကာ လွမ္းေခၚေလသည္။
အန္တီျမ - " ဆရာမေလး ကြၽန္မတို႔ ဟိုဘက္နား မနက္စာ သြားစားမလို႔ အတူလိုက္ခဲ့ပါလား "
ကြၽန္မက ျပံဳးျပ၍
ကြၽန္မ - " ဟုတ္ကဲ့... အန္တီ..."
ကြၽန္မတို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့၍ မၾကာမီ လမ္းခ်ိဳးတစ္ခု၏ ထိပ္တြင္ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ေတြ႔ေလသည္။
ကြၽန္မတို႔က မုန္႔ဟင္းခါးမွာကာ စားၾကေသာ္လည္း သန္႔က ေကာ္ဖီႏွင့္ မုန္႔ဟင္းခါးထဲထည့္သည့္ ဘူးသီးေၾကာ္ႏွင့္ ပဲေၾကာ္ကိုသာ စားေလသည္။
အန္တီျမ - " ဟယ္... သမီးကို ေမ့ၿပီး မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ထိုင္လိုက္တာ အန္တီ့ကို မေျပာဘူး... လကၻက္ရည္ဆိုင္ ႐ွာထိုင္မွာေပါ့..."
သန္႔ - " မဟုတ္တာပဲ... အသန္႔ေလးက မႀကိဳက္လို႔ မစားရံုသက္သက္ပဲကို..."
အန္တီျမ - " အခုက စားစရာနည္းသြားတာေပါ့... "
သန္႔ - " မဟုတ္တာပဲ... အသန္႔ေလးက ဒီအတိုင္းလည္း မနက္စာ သိပ္မစားျဖစ္ဘူးရယ္... ၿပီးေတာ့ မုန္႔ေတြလည္း ပါေသးတယ္ ကားေပၚစားလို႔ရတယ္..."
အန္တီစိန္ - " ဟင္... သမီး သန္႔က ကားေပၚတုန္းက ေျပာေတာ့ ေျမာင္းျမသူဆို... မုန္႔ဟင္းခါး မႀကိဳက္ဘူးတဲ့ အံ့ၾသပါရဲ႕..."
သန္႔ - " အသန္႔ေလးက ေျမာင္းျမမွာေမြးေပမယ့္ ေဖတို႔ ေမတို႔က မိတၳီလာဇာတိေလ... အသန္႔ေလးက အဲ့ဒါေၾကာင့္ အညာသူဆန္တယ္... ခုမွေတာ္သြားတာ ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ေလသံကအစ အညာေလသံ... ခုထိလည္း အညာေလသံေပါက္ပါေသးတယ္..."
သန္႔က ေျပာရင္း ရယ္လိုက္ေလသည္။
ကြၽန္မတို႔ မနက္ ကိုးနာရီခန္႔တြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ စတင္ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။
ပထမဦးဆံုး ကြၽန္မတို႔ သြားေသာ ဘုရားမွာ ႐ွင္ေတာင့္ပံုဘုရား ျဖစ္ေလသည္။ ကြၽန္မတို႔သည္ ေတာင္ေပၚသို႔ ကားသီးသန္႔ငွါး၍တက္ရေလသည္။
Light Truck ကားတစ္စီးလွ်င္ ဆယ့္ငါးေယာက္စီးၾကေလရာ ကြၽန္မႏွင့္သန္႔က တစ္စီးတည္းက်ေလသည္။ သန္႔က ကြၽန္မ၏ ဘယ္ဘက္မ်က္ေစာင္းထိုးတြင္ ထိုင္ေလသည္။
ကားစထြက္ေသာ္ သန္႔သည္ ယုန္ပံုပါသည့္ Mask ကို တပ္လိုက္ေလသည္။ သူမ၏ ပါဝါမ်က္မွန္ အေပၚ၌ သံလိုက္ကပ္ ေနကာမွန္ တပ္လိုက္ေလသည္။
(ပါဝါမ်က္မွန္၏ ကိုင္းေထာင့္မ်ားတြင္ သံလိုက္ျမႇဳပ္ထားကာ အေပၚမွ ကိုင္းမပါသည့္ ေနကာမွန္၏ေဘးေထာင့္မ်ား၌ သံလိုက္ပါသည့္ မ်က္မွန္မ်ိဳး။ အခ်ိဳ႕ ပါဝါမ်က္မွန္၌ မူလကတည္းက ပါဝင္သည္။ ညႇပ္ႏွင့္ ညႇပ္ရျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္။)
ဘုရားေပၚ၌ သန္႔သည္ ဘုရား႐ွိခိုးၿပီး သူမ၏ Sony ကင္မရာေလးျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္႐ႈခင္းမ်ားကို ႐ိုက္ေနေလသည္။
ဒုတိယ သြားေရာက္သည့္ ႐ွင္ပင္ခ႐ုသို႔ေရာက္ေသာ္ ေနအေတာ္ပူေနေလၿပီ။ ကားသည္လည္း ဘုရားမုခ္ဦးႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ရပ္ေလသည္။
ကြၽန္မေ႐ွ႕တြင္ သန္႔က ဆင္း၍ သူမကျခံဳထားေသာ ပုဝါကို ျဖန္႔ကာ ဦးေခါင္းထက္မိုးလိုက္စဥ္ ကြၽန္မထီးဖြင့္၍ သူမကိုေဆာင္းေပးလိုက္ေလသည္။ သန္႔က ကြၽန္မကို လွည့္ၾကည့္၍ အသံခပ္တိုးတိုးျဖင့္ဆိုေလသည္။
သန္႔ - " ေက်းဇူးပါ မမ"
ကြၽန္မ - " ရပါတယ္ ညီမေလးရယ္... ထီးမယူလာဘူးလား "
သန္႔က ျပံဳး၍
သန္႔ - " ေမ့က်န္ခဲ့တာ... မိုးမရြာရင္ ထီးကို သတိမရေတာ့ဘူးရယ္..."
ကြၽန္မ - " မႀကီးက ဘယ္သြားသြားထီးေဆာင္ထားတယ္..."
သန္႔ - " အသန္႔ေလးက ေခါက္ထီးမေဆာင္တတ္ဘူး ခ်ာလီထီး တကားကားနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားတာ..."
ေျပာရင္း သြားေဖြးေဖြးေလးမ်ားေပၚေအာင္ ရယ္လိုက္ေလသည္။
ကြၽန္မက သန္႔ထက္ အရပ္ပုရာ သန္႔က ထီးကို ယူ၍ ကြၽန္မကိုေဆာင္းေပးကာ အတူသြားေလသည္။ တစ္ဖက္လမ္းသို႔ ကူးရာတြင္
သန္႔ - " မမ... အသန္႔ေလး လက္ကို ခ်ိတ္ထား... လမ္းကူးမယ္..."
ကြၽန္မလည္း ေခါင္းၿငိမ့္၍ သန္႔၏ထီးကိုင္ထားသည့္လက္အား ခ်ိတ္လိုက္ေလသည္။
ကြၽန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ လမ္းအတူကူးကာ ဘုရားတြင္းသို႔ ဝင္ေလ၏။ သန္႔က ဘုရားမ႐ွိခိုးေသးဘဲ ဆင္းတုေတာ္အား ဓာတ္ပံု အရင္႐ိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္မနံေဘးထိုင္၍ ဘုရား႐ွိခိုးေလသည္။
ကြၽန္မလည္း ဘုရားရင္ျပင္ ပတ္ရန္ သန္႔ႏွင့္အတူထြက္လာစဥ္ သန္႔က အလႉခံမ႑ပ္၌ အလႉေငြထည့္ကာ ႐ွင္ပင္ခ႐ုသမိုင္းေၾကာင္း စာအုပ္ ဝယ္ေလသည္။
ေဂါပက - " သမီး အလွဴရွင္နာမည္ ဘယ္လိုေရးေပးရမလဲ"
သန္႔ - " ဦးေမာင္ကို + ေဒၚၾကဴၾကဴခင္ မိသားစု ေျမာင္းျမ"
ေဂါပကလူႀကီးက ျဖတ္ပိုင္းေပးသည္ကို ယူ၍ ကြၽန္မတို႔ ထြက္လာေလသည္။
ရင္ျပင္ေပၚ႐ွိ ေက်ာက္စာနား႐ွိ သစ္ပင္ရိပ္၌ ထိုင္၍ သန္႔က ကင္မရာျဖင့္ ဓာတ္ပံုထိုင္႐ိုက္ေနေလသည္။ ကြၽန္မက ေက်ာက္စာအား ဓာတ္ပံု႐ိုက္ရင္း ကင္မရာထဲမွ ပံုမ်ားၾကည့္ေနေသာ သန္႔အား ဓာတ္ပံုခိုး႐ိုက္မိၿပီးမွ ကြၽန္မဖာသာျပံဳးမိေလသည္။ သန္႔က ကြၽန္မကို လွည့္ၾကည့္ရင္း
သန္႔ - " မမ... ကင္မရာ ကိုင္တတ္လား... အသန္႔ေလးကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ေပးပါလားဟင္..."
ကြၽန္မ - " ဟင့္အင္း... မ႐ိုက္တတ္ဘူး... ဖုန္းနဲ႔ပဲ ႐ိုက္ေပးမယ္ေလ "
သန္႔က ကင္မရာကို လည္ပင္း၌ ဆြဲထားရာမွ ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ထိုင္ရာမွ ထကာ
သန္႔ - " ဒီမွာၾကည့္..."
ကြၽန္မကို ေနာက္မွ သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး ကင္မရာခလုတ္မ်ားကို ျပေလရာ ကြၽန္မက သန္႔ထက္ ႏွစ္လက္မခန္႔ အရပ္ပုသျဖင့္ သန္႔၏ ရင္ခြင္တြင္းလံုးဝ က်ေရာက္သြားကာ သန္႔၏ ႏွာေခါင္းဝမွ ထြက္လာေသာ ေလမ်ားကလည္း ကြၽန္မ၏ နားရြက္ကို ပူေႏြးစြာ ထိခတ္ေလသည္။
ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ ႏွလံုးခုန္ရပ္မတတ္ ခံစားလိုက္ရေလသည္။ သန္႔၏ စကားလံုးမ်ားက ကြၽန္မနားတြင္းသို႔ ဝင္တစ္ခ်က္ မဝင္တစ္ခ်က္။
သန္႔ - " ဒီခလုတ္ေလးႏွိပ္ရံုပဲ... ဒါက Zoom ဒါက ISO ခ်ိန္တာ Focus ကို မမ မခ်ိန္တတ္မွာစိုးလို႔ Auto နဲ႔ပဲ ထားေပးမယ္......"
သန္႔ - " စမ္း႐ိုက္ၾကည့္ မမ"
ကြၽန္မ - " ဟင္... "
သန္႔ - " စမ္း႐ိုက္ၾကည့္လို႔..."
ကြၽန္မ - " ဒီခလုတ္ေလးပဲ ႏွိပ္လိုက္မယ္ေနာ္..."
သန္႔က ကြၽန္မကို ၾကည့္ကာ ျပံဳးလိုက္ေလသည္။
ကြၽန္မ - " မရယ္ပါနဲ႔ ညီမေလးရဲ႕ ... မႀကီး က တစ္ခါမွမွ မ႐ိုက္ဖူးတာကို..."
သန္႔ - " မဟုတ္ပါဘူး... မမရယ္... အသန္႔ေလးက မမ ေျပာတဲ့ပံုေလးကို သေဘာက်လို႔..."
ကြၽန္မ တကိုယ္လုံး ေအးစက္သြားသလို ခံစားရသည္။ သန္႔က ကြၽန္မလက္ထဲ ကင္မရာ ထည့္ေပးရာ ကြၽန္မလက္ကို ကိုင္မိၿပီး
သန္႔ - " ဟယ္... လက္ေတြ ေအးစက္ေနတာပဲ... ေနမေကာင္းဘူးလားဟင္..."
ကြၽန္မ - " ေကာင္း... ေကာင္းပါတယ္... ေပး... ႐ိုက္ေပးမယ္...."
ကြၽန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဓာတ္ပံု တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ႐ိုက္ေနစဥ္ အန္တီျမက ျပန္ရန္ လွမ္းေခၚသျဖင့္ ကြၽန္မတို႔ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။
ကားဆီသို႔ အျပန္တြင္ သန္႔က ဘယ္ဘက္လက္မွထီးကိုင္ကာ ညာဘက္လက္ျဖင့္ ကြၽန္မ၏ ပုခံုးကိုဖက္ကာ လမ္းကူးေလသည္။ ကားဆီသို႔ ေရာက္လွ်င္ ကြၽန္မလက္ထဲ ထီးထည့္ေပး၍ ႏႈတ္ခမ္းဆူကာ
သန္႔ - " အသန္႔ေလး ထီးမေခါက္တတ္ဘူး..."
ကြၽန္မ - "ဟင္..."
ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ အံ့ၾသသြားၿပီးေနာက္ ရယ္လိုက္မိသျဖင့္
သန္႔ - " အသန္႔ေလး က ဒီလိုထီးမ်ိဳးမွ မေဆာင္းဖူးတာ..."
ကြၽန္မ - " ဟုတ္ပါၿပီ... ဘာမွ မေျပာပါဘူး... "
သန္႔ - " မမက ရယ္တာကိုး"
ကြၽန္မ - " ထူးဆန္းလို႔ ရယ္မိတာပါ..."
ထို႔ေနာက္ ကြၽန္မတို႔ အနီးနားတြင္ ထမင္းစားနားၾကၿပီး ခရီးဆက္ၾကေလသည္။
တတိယဖူးေျမာ္သည့္ ႐ွင္ေတာက္ထိန္ဘုရားသည္လည္း ကားကို မုခ္ဦး၌သာ ထားခဲ့ရကာ လမ္းေလွ်ာက္၍ တက္ရေလသည္။ တစ္လမ္းလံုး ေရာက္တတ္ရာရာ စကားမ်ား ေျပာလာၾကေလ၏။
ကြၽန္မ - " ညီမေလးက ဆယ္တန္းေျဖထားတာလား..."
သန္႔ - " ဟုတ္တယ္ ... "
ကြၽန္မ - " ဘယ္ေက်ာင္းကေန ေျဖတာလဲ..."
သန္႔ - " မဟာ ကေနေျဖတာ ... ဒါေပမယ့္ တကယ္က အိမ္မွာပဲ စာေခၚသင္တာပါ... ေက်ာင္းမွာ ျမန္မာ၊ အဂၤလိပ္ ႏွစ္ခ်ိန္ပဲ တက္တာ... သခ်ၤာကေန Bio ထိ အိမ္မွာ ေခၚသင္တာ..."
ကြၽန္မ - " ဪ... မဟာ ဆိုတာ ၁၀လမ္းထဲက မဟုတ္လား... အဲ့ကေန မႀကီးရဲ႕ cousin တစ္ေယာက္ ေျဖထားတယ္... ႏွင္းပန္းအိမ္ ဆိုတာေလ... သိလား သူ႔ကို "
သန္႔ - " ဪ... သူက မမရဲ႕ Cousin လား... သိတာေပါ့ တစ္ခ်ိန္တုန္းက အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းႀကီးကို..."
သန္႔က ျပံဳး၍ ေျပာေလသည္။
လမ္း၌ ေစ်းဆိုင္ေလးမ်ားတြင္ မုန္႔မ်ား ဝင္ဝယ္ေနၾကရာ ဘုရားေပၚေရာက္ၿပီး အျမန္ ဘုရား႐ွိခိုး၍ ျပန္ဆင္းခဲ့ၾကေလသည္။
ထိုမွအျပန္ ေမာင္းမကန္ ကမ္းေျခသို႔ ဝင္ၾကရာ...
သန္႔က ကမ္းေျခ႐ွိ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခု၌ ထိုင္၍ ကင္မရာထဲမွ ပံုမ်ားကို ကူးေနေလသည္။
ကြၽန္မ - " ညီမေလး ေရမကစားဘူးလား..."
သန္႔ - " ဟင့္အင္း... အကႌ်အပိုမွ မပါတာ..."
ကြၽန္မ - " ေမာင္းမကန္ အမွတ္တရအက်ႌဝယ္ဝတ္လို႔ ရတာပဲ..."
သန္႔ - " ေတာ္ပါၿပီ မမရယ္... ေနပူေသးတယ္ မေဆာ႔ခ်င္ေတာ့ပါဘူး... စက္စဲ ေရာက္ဦးမွာပဲကို... အဲ့ေတာ့မွပဲ ေဆာ့ေတာ့မယ္... "
သန္႔ - " ဒါနဲ႔... မနက္က အန္တီျမက မမကို ဆရာမလို႔ ေခၚလိုက္သလားလို႔ မမက ဆရာမလား"
ကြၽန္မ - " ဟုတ္တယ္... အထက္တန္းျပ"
သန္႔ - " ဪ... ဘယ္ေက်ာင္းမွာလဲ... "
ကြၽန္မ - " လူေတာ္မွာ..."
သန္႔ - " လူေတာ္? ? ?"
ကြၽန္မ - " အင္း ေျမာင္းျမအပိုင္ရြာေလ... ၿမိဳ႕နဲ႔ သိပ္မေဝးဘူး... "
သန္႔ - " ဪ... မမက အဲ့ရြာကလား... "
ကြၽန္မ - " မဟုတ္ဘူး... ေခြးေလးႀကီးက"
သန္႔ - " ဟမ္... ဘာႀကီး..."
ကြၽန္မ - " ေခြးေလးႀကီး ေလ... မၾကားဖူးဘူးလား..."
သန္႔ - " အသန္႔ေလးက ေျမာင္းျမခ႐ိုင္ အပိုင္ ဘယ္ႏွၿမိဳ႕ ႐ွိတယ္ေလာက္ပဲ သိတာ... ရြာေတြအထိ မသိဘူး... ဇာတိလည္း မဟုတ္ၾကေတာ့ေလ... ၿပီးေတာ့ ဘယ္ရြာမွလဲ မေရာက္ဖူးဘူး... သိလႅာလား အဲ့ကိုပဲ အသိအလႉတစ္ခါ ေရာက္ဖူးတယ္..."
ကြၽန္မ - "ဟယ္... အိမ္တြင္းပုန္းေလးပဲ..."
သန္႔ - " ဟီး... မမ အားသြင္းႀကိဳးပါလား... ပံုေတြ ကူးေပးမယ္..."
ကြၽန္မ - " ဟင့္အင္း... ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ထားခဲ့တယ္..."
သန္႔ - " ဒါဆို ညက်မွ ကူးေပးမယ္... အသန္႔ေလး ဖုန္းနဲ႔လည္း ႀကိဳးမတူေတာ့ မရဘူးရယ္... အသန္႔ေလးက မမ အခုတင္ရင္ တင္လို႔ရေအာင္ေလ..."
ကြၽန္မ - " ဪ... ရပါတယ္ ေနာက္မွကူးလည္း... Zapya ကေန ကူးေပးလို႔ ရတယ္ေလ ညီမေလး..."
သန္႔ - " အသန္႔ေလးဖုန္းက IOS ဆိုေတာ့ မရဘူးေလ..."
ကြၽန္မ - " ဟုတ္သားပဲ... Messenger ကေန ပို႔လည္း ရတယ္ေလ..."
သန္႔ - " အင္း... မမ acc ေပး..."
ကြၽန္မ - " Thandar Thandr ေ႐ွ႕တစ္ခုက d.a.r ေနာက္တစ္ခုက d.r ပဲေရးတယ္ "
သန္႔ - " ႐ွာလိုက္မယ္ေနာ္..."
သန္႔ - " ဒီဟာလား... add လိုက္မယ္ေနာ္..."
ကြၽန္မ - " အင္း... ဪ...ဒီမွာ Shwe Thant ဆိုတာလား"
သန္႔ - " ဟုတ္..."
သန္႔ - " By the way မမနာမည္က သႏၱာလား..."
ကြၽန္မ - " ဟုတ္တယ္..."
သန္႔ က ေခါင္းၿငိမ့္က ပံုမ်ားပို႔ေပးေနေလသည္။ သန္႔က ကြၽန္မ နာမည္ရင္းကို မေမးသကဲ့ ကြၽန္မကလည္း သန္႔ရဲ႕ နာမည္ရင္းကို ေမးဖို႔ စကားလံုး ႐ွာမရေပ။...
ထို႔ေနာက္ ကြၽန္မတို႔ ႐ွင္ဥၾသဘုရားဖူးကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ ျပန္ခဲ့ၾကေလ၏။
..........
